Gulab jamun zijn hele luchtige balletjes van wrongel en/of khoia. Ze lijken een heel klein beetje op onze Hollandse oliebollen, maar dat is slechts het uiterlijk. De smaak is heel anders! De gulab jamun ontlenen hun naam aan de vorm en aan de geur ervan. Qua vorm lijkt de zoetigheid een beetje op de jamun, een pruimachtige vrucht die trouwens totaal niet naar pruim smaakt. Gulab betekent roos en dat deel van de naam komt door het gebruik van rozenwater in de siroop, waardoor deze balletjes heerlijk geuren.
Vooral de Bengalen zijn ware meesters in het vervaardigen van Gulab Jamun. Het is echter een methode waar je eigenlijk echt veel ervaring in moet hebben wil je er succesvol in zijn en lekkere luchtige balletjes kunnen maken. Daarom volgt hier een wat vereenvoudigde versie, die wat makkelijker te maken is en minder snel mislukt.
Ingrediënten:
- 60 gram zelfrijzend bakmeel
- 30 gram boter
- 125 gram melkpoeder
- 3 dl melk
- 100 gram ghee
- 250 gram suiker
- 1 el rozenwater
Bereiden:
Zeef het bakmeel boven een kom. Snijd met twee messen de boter door de bloem. Zeef vervolgens de melkpoeder erboven en werk alles snel met natgemaakte vingers door elkaar. Voeg vervolgens beetje bij beetje de melk toe en blijf kneden totdat een soepel en elastisch deeg ontstaat. Verdeel het deeg in 16 porties en vorm er balletjes van.
Verhit de ghee en bak de balletjes met een paar tegelijk boven een matig hoog vuur goudbruin. De ghee moet niet te heet worden, want dat komt de smaak niet ten goede. De deegballetjes zetten tijdens het bakken een beetje uit. Schep de balletjes uit het vet en laat ze uitlekken op keukenpapier.
Maak siroop door de suiker op te lossen in 3 deciliter kokend water. Laat het afkoelen en voeg het rozenwater toe. Doe de balletjes in de stroop en laat ze 3 à 4 uur in de koelkast trekken. Keer ze af en toe om. Ze zullen de suikeroplossing helemaal opzuigen.
Serveer in kleine glazen schaaltjes met een vorkje of cocktailprikkertje; ze zijn behoorlijk kleverig. Lekker met een kop hete thee.